Dad 25, Things to do in San Francisco

Vanmorgen waren we vroeg wakker, we hebben deze vakantie een soort van routine in de ochtend.

Eerst kijken op je telefoon wat de berichten uit Nederland zijn, dan e-mail checken en dan regelmatig even met Nederland bellen.

Het huis van mijn ouders staat te koop en dat loopt als een rode draad door onze vakantie heen. Wij zijn voor mijn pa en ma contact persoon zodat zij zich verder nergens druk over hoeven te maken, een verhuizing op zich is al een ding.

Het huis van mijn ouders is in 1 week 12x bezocht, je snapt dat we regelmatig contact hebben gehad (en nog hebben) met de makelaar. Na iedere bezichtiging sturen zij ons een bericht hoe dat gegaan is en als er een bod is uitgebracht of we even contact met ze willen opnemen. Dat hebben we dus een aantal keer gedaan in de ochtend, dan is het tijdsverschil minder handig.

Daarna belden we dan altijd weer even met pa en ma om hen op de hoogte te brengen en te overleggen, werkt prima.

Daarna gaan we weer op zoek naar een plek om te ontbijten en stappen weer op de hop bus. Vandaag gaan we een bezoek brengen aan Madam Tussaud en de San Francisco Dungeons. Madam Tussaud zit bij de bus in en de Dungeons kunne we in met flinke korting.

Madam Tussaud was leuk, maar vonden we niet bijzonder, sommige vonden we toch echt niet lijken. Maarja je weet het nooit zeker natuurlijk, ik heb al die beroemdheden ook nog nooit in het echt gezien haha.

De Dungeons waren een ander verhaal, hier hebben we echt enorm van genoten. Wat hebben ze dat leuk in elkaar gezet, dat ik werd uitgekozen en de eerste drie x alleen door mocht naar een volgende ruimte was dan wat minder, maar ik heb het overleefd.

Na de Dungeons zijn we weer naar de pier gelopen, hier ligt nog een oorlogsschip en een onderzeeër waar we even een kijkje hebben genomen. Ook hebben ze nog een soort museum met allemaal oude speelkasten, hier kan je gratis naar binnen en is leuk om even doorheen te lopen. Sommige dingen zijn echt heel oud, maar op een gegeven moment ga je spellen herkennen (wij worden ook oud) hahaha.

Het is nog steeds stralend weer al is het wel kouder, we lopen met jas en trui aan door de wind en zien ook de mist over het water op komen.

We besluiten onze vakantie af te sluiten op het terras van het HardRock Café, in de zon, waar anders. We ploffen neer in de kussen van de loungebank en genieten van de laatste zonnestralen.

Leuk bijkomend feit als je buiten zit, je krijgt een bonus glas, zit alleen niet in een doosje;-)

We gaan terug naar het hotel, brengen de spullen even weg, checken in voor de terugvlucht van morgen en gaan nog even naar Macy’s. Helaas zijn we niet geslaagd en na nog een paar rondjes door de winkel zijn we een restaurant gaan zoeken.

We hadden niet zo veel trek dus een burger was genoeg. Daarna terug naar het hotel en alles weer inpakken. Onze vakantie zit er nu toch echt op, maar wat hebben we genoten en veel gezien.

Dag 24, Hop on Hop off bus

Vanmorgen redelijk uitgeslapen, eerst op pad voor ontbijt daarna in de rij bij de hop on hop off bus.

In de meeste steden waar we komen kiezen we voor de hop on hop off bus, het is een makkelijke manier van verplaatsen, je ziet de highlights van de stad en kan er af wanneer je wilt. Tot nu toe is het ook altijd goed geregeld en loopt het allemaal soepeltjes.

In SF gaat het wat chaotischer, zijn de mensen niet echt vriendelijk en is het heel normaal dat je drie bussen moet wachten voordat je er in 1 in kan stappen en net zo makkelijk vragen ze je uit te stappen om in de bus voor je weer in te stappen. Maar als je eenmaal zit zit je goed.

Vandaag hebben wij op deze manier de dag doorgebracht, al hoppend met bus door de stad. De eerste tourguide was er een geboren en getogen in SF, nou dat hebben we geweten, wat had die man een verhalen, zo leuk. We zijn dus ook gewoon lekker blijven zitten tot aan de Golden Gate Bridge.

Hier zijn we uitgestapt, hebben we foto’s gemaakt en zijn we op een andere lijn gestapt die ons naar Sausalito bracht. Hier hebben we rondgereden en hadden we uit willen stappen met het idee in een gezellig stadje te belanden. Dat vonden we een beetje tegen vallen, het standaard toeristische gebeuren, dus zijn we gewoon lekker in de bus blijven zitten. Voordat we weer terug konden naar SF moesten we weer overstappen op een andere lijn, als je de tijd hebt gaat het goed, maar wat een chaos en geïrriteerde mensen, echt jammer.

We hadden nu helaas ook geen live tourguide meer maar oordopjes, werkt ook prima, maar is toch minder leuk.

We hebben schitterend weer, we boffen echt, maar door de wind is het toch echt koud als je die brug over moet en die moesten we 4x over, ik ben maar even beneden gaan zitten.

Uiteindelijk zijn we uitgestapt bij Macy’s om de hoek van het hotel, om even door de winkel te struinen. We sturen wat appjes naar huis, die dan de volgende ochtend beantwoord zijn. Zo grappig dat tijdsverschil.

We gaan daarna lekker naar het hotel en doen even lekker niets, om ‘s avonds nog heerlijk uit eten te gaan. We sluiten de dag weer af in de cocktailbar naast het hotel voordat we heerlijk ons bedje in duiken.

Dag 23, Verder zonder camper.

Vandaag hadden we de wekker vroeg gezet, maar dat was niet nodig, we waren allebei voor de wekker wakker.

Gisteren al de koffers ingepakt en de camper op orde, nu nog even de laatste dingen weggooien en op orde maken en dan kunnen we op pad.

Om 08.00 rijden we weg van de campground, tanken de camper nog even helemaal vol en gaan op pad. Het is nog een uurtje rijden naar het inleverpunt, de drukte valt gelukkig mee dus even na 09.00 rijden we het terrein van Roadbear op.

Het is hier al aardig druk en sluiten achteraan in de rij, nu volgt de afronding.

We halen de bedden af en alles, dus kussens, dekbedden en molton gooien we in grote bakken die klaar staan. De handdoeken gaan erbij en ook de gehuurde stoeltjes mogen er gewoon in. Heerlijk niet nadenken gewoon alles in de bak dumpen.

De laatste dingen die voor een ander nog bruikbaar zijn zet ik binnen in een rek neer, hier kunnen volgende huurders hun slag slaan en meenemen wat ze handig vinden.

De koffers staan buiten, ik veeg mezelf ook naar buiten, Redmer neemt alles nog een keer af en ik meldt ondertussen dat we klaar zijn en dat ze de inspectie kunnen komen doen.

Ik ga buiten in de zon zitten bij mede campergangers en we zitten wat te kletsen. Ik ben wel benieuwd hoe de inspectie zal gaan, maar al heel snel staat Redmer bij me en zegt dat alles in orde is. Ik kijk hem aan, maar hij is serieus, alles is goed. Dit verbaast mij enigszins, maar hé daar gaan we het daar niet over hebben.

We onderteken een formulier, betalen de extra gereden mijlen en het gebruikte gas en wachten tot we naar het metrostation worden gebracht door iemand van Roadbear.

Er zijn twee keuzes, je wordt afgezet op het vliegveld of op het metrostation, aangezien wij nog een paar dagen San Francisco ingaan kiezen wij voor het laatste.

Ook dit gaat vrij snel en voor we het weten staan we op het station. Hier kopen we een kaartje, stappen in de metro en laten ons naar San Francisco stad brengen.

Nog even een stapje terug naar het inleveren van de camper, want in de metro vraag ik daar natuurlijk naar.

We hadden natuurlijk lekkage aan de watertank, maar ook aan de benzineleiding, deze laatste hebben we met duktape dichtgeplakt en we hebben beide netjes gemeld.

Maar we hadden ook schade aan de badkamerdeur, deze heeft een keer klem gezeten toen we de slide-out indeden, met als gevolg een deuk in de deurknop en een ontwrichte deur. De deur kregen we weer redelijk in zijn voegen (al bleef hij nu wel klemmen)  maar de deuk in de deurknop konden we niets mee. Ook was na twee dagen de dop van het vuilwaterafvoer onder de auto kapot en hadden we een flinke buts in de voorruit door steenslag.

Snappen jullie dat ik verbaasd was dat alles goed was, want over de badkamerdeur hebben we ons best wel een beetje zorgen gemaakt, maar alles was goed!!

Oh ja en een slide-out is een gedeelte van de camper dat naar buiten kan schuiven als je stil staat waardoor je in de camper extra ruimte hebt, ideaal. Je moet alleen wel zorgen dat alles weg en dicht is als je hem weer inschuift.

Nu weer naar de metro, dat is echt ideaal. Als we zijn uitgestapt bij Powell kijken we even hoe we moeten lopen, het is maar 5 minuutjes. Vooraf klonk dat ideaal, ik was de straten in San Francisco alleen even vergeten. We lopen een hoekje om en dat zie ik de weg voor me waaraan het hotel moet liggen, ik kijk Redmer aan en vraag of hij serieus meent dat we gaan lopen, maar dat is hij.

De eerste drie blokken zijn nog wel te doen, maar het blok daarna loopt zo steil, dat ga ik echt niet doen met mijn koffer en trolley.

Al klagend loop ik voor hem uit en vraag of hij echt wel goed gezien heeft hoe steil dat is, want volgens mij heeft hij dat niet. Gelukkig kunnen we bij de stoplichten steeds even op adem komen en mijn arm schudden die ondertussen twee keer zo lang voelt.

En opeens is hij daar, het hotel, net voor de grote steile weg, nou gelukkig, dat viel dan nog wel mee.

Ik sta enorm te kloten om naar binnen te komen, koffer vasthouden anders rolt hij weg, deur open trekken, open houden en dan naar binnen lopen. Gelukkig zit er bij de receptie een behulpzame dame die ons te hulp schiet NOT!!

Ze blijft gewoon op d’r krent zitten kijken hoe wij staan te stuntelen, ik hoop dat ze er van heeft genoten.

Het is 11 uur dus te vroeg om al een kamer te krijgen, dat kan pas om drie uur. Ze vraagt wel of we onze bagage willen stallen, uh…..wat denk je, ja graag. Of we dan wel even 2 dollar per koffer willen betalen, echt...serieus. Ik geef aan dat we dat nog nooit hebben hoeven doen en dat ik dat ook geen service vindt, maar uiteindelijk wordt er gewoon afgerekend.

Oke op pad dan maar, ik neem nog een plattegrond van San Francisco van de balie mee, want ze is niet echt klantvriendelijk. Eerst op zoek naar iets waar we kunne ontbijten, want dat hebben we nog niet gedaan. Macy’s zit om de hoek en hebben een foodcourt. We eten lekker een broodje en dan kunnen we echt op pad.

We lopen via Union Square naar China Town en genieten van het heerlijke weer, dat hadden we nl niet verwacht. Met behulp van de plattegrond vinden we het Cable Car Museum en gaan hier naar binnen. Dit is zo leuk om te zien, het is eigenlijk geen museum want het is nog gewoon in gebruik.

Er rijden in San Francisco 4 Cable Car trammetjes, je weet wel die karretjes waar iedereen aan de zijkant aanhangt. Hier kan je dus zien hoe de kabels lopen en hoe het werkt etc.. ook is er een werkplaats waar ze gewoon bezig zijn. Overal om je heen kan je lezen hoe het tot stand is gekomen en zie je onderdelen van de Cable Car en wordt er uitgelegd hoe het werkt. Echt een aanrader om te bezoeken.

Na dit bezoek lopen we terug naar het hotel, het is ondertussen 14.00u en we mogen de kamer in. Kamer is een groot woord, er staat een niet zo groot bed en een bureau en we hebben een grote badkamer hahaha

Ach het matras ligt lekker, de douche is goed en we zitten op een super centrale locatie.

Macy’s en de Big Bus om de hoek, de Cable Car stopt voor de deur en een cocktailbar naast het hotel, dat komt wel goed.

Nu we zijn gesetteld besluiten we om naar pier 39 te lopen, dit is best een pittige wandeling, maar we zien gelijk veel van San Francisco, al zullen we morgen onze kuiten wel voelen. Het is een gezellige boel op de pier en we kijken lekker wat rond, nemen wat foto’s van de zeeleeuwen die daar liggen en wat een van de redenen is dat de pier zo bekend is. Daarna lopen we door naar pier 33, hier halen we onze kaartjes op voor de Tour naar Alcatraz vanavond, je kan ze maar vast hebben.

Daarna lopen we terug naar pier 39 om een hapje te gaan eten voordat we aan boord gaan.

Om 18.00 uur melden we ons weer netjes bij pier 33 en om 18.00 uur mogen we aan boord van het schip, dat ons naar Alcatraz zal brengen, samen met nog 300 andere mensen.

Op Alcatraz krijg je wat uitleg en wordt er het een en ander over Alcatraz verteld,  daarna gaat iedereen verder met een audio tour. Dit werkt echt perfect en als je de Engelse tour neemt krijg je de stemmen van sommige gevangen en bewakers die daar hebben gezeten en gewerkt te horen, ook de geluiden erbij maken het een compleet geheel en kan je je een hele goede voorstelling maken van hoe het er aan toe moet zijn gegaan.

Het voordeel van de avondtour is dat ze block A extra opengooien en je krijgt de doorsmash te horen. Het geluid dat de gevangen hoorden als de celdeuren open en dicht gaan. Dat maakt best een flinke herrie kan ik je zeggen.

Een ander voordeel is dat je een schitterende zonsondergang kan zien, die was er bij ons ook alleen liepen wij zo in het verhaal,dat we net te laat waren.

Na afloop is er nog een film te zien en daarna gaan we allemaal weer braaf de boot op terug naar pier 33.

We hadden gehoopt op de pier nog een drankje te kunnen doen, maar alles is al dich, zelfs het HardRock en het is pas tien uur.

We besluiten om dan maar met de Cable Car terug naar het hotel te gaan, terug lopen zie ik echt niet zitten en dit is zo leuk.

Naast ons zit een meisje van 10 jaar zo enorm te genieten van de rit en ik geniet net zo hard met haar mee, wat is dit een super leuke ervaring. Het hangen aan de zijkant was niet nodig, zo druk was het niet. Maar hebben we wel gedaan, gewoon omdat het kan en filmen natuurlijk.

Aangekomen bij het hotel duiken we nog even de cocktailbar in voor een laatste drankje, nou hier komen we vaker, de cocktails zijn erg lekker. Alleen naar boven rollen moeten we nog leren hihi.

Dag 21en 22, De laatste dagen in de camper

Dag 21 hebben we eigenlijk niet zoveel te melden. We gaan vooral op zoek naar een campground, wat in deze regio best een uitdaging is, en vinden er een in Capitola. We moeten ons wel om 14.00u melden om zeker te weten dat we een plekje hebben. Wie het eerst komt wie het eerst maalt.

We gaan lekker op het strand in de zon uit de wind zitten en bekijken de mensen die daar rondlopen, sommige stoere gevallen wagen zich de zee in maar komen daar snel van terug.

We eten wat in de camper en staan om 13.45 weer bij de poort, om 14.00 beginnen ze en kunnen we uit 4 plekjes kiezen, dat is mooi. We hebben dus weer een slaapplaats.

We rijden daarna naar het stadje, we willen daar even een kijkje nemen.

Capitola is een gezellige badplaats, helaas is er nergens een parkeerplaats voor een RV, dus na even te hebben rondgereden te hebben zijn we maar terug gegaan naar de campground. Als we daar aankomen begint het te regenen en daar is het niet meer mee opgehouden.

We vermaken ons de rest van de middag en avond met spelletjes, lezen en ruimen alvast een beetje op.

Dag 22.

Vandaag rijden we verder langs de Pacific Highway naar Halfmoon Bay, Redmer heeft hier een campground aan het strand gezien en wil er vroeg bij zijn. En dat is maar goed ook, want we krijgen het een na laatste plekje. Heerlijk, het is schitterend weer en wij staan aan het strand. Alleen zo jammer van die wind, die maakt echt dat het allemaal net niet lekker is.

We gaan wat rondrijden in de omgeving en zien weer mooie vergezichten, stappen hier en daar uit en gaan uiteindelijk weer terug naar de campground.

We eten wat en na een rondje om de camper vind ik een plekje redelijk uit de wind in de zon, toch handig zo’n groot gevaarte. We klappen de stoeltje uit en genieten alsnog heerlijk van de zon.

Uiteindelijk moet het dan toch echt gaan gebeuren, de boel opruimen, schoonmaken en weer inpakken. Morgenochtend leveren we de camper in en genieten we nog een paar dagen van een hotel in San Francisco voordat we terug vliegen naar Nederland.

Dus daar hebben we ons de rest van de middag lekker mee bezig gehouden.

Morgen benieuwd hoe het gaat bij het inleveren, er zijn toch wel wat dingetjes, we gaan het zien.

Dag 20, Whalewatching

Na noodgedwongen een nacht in een motel, gaan we weer verder met de camper. We hebben wel heerlijk geslapen.

We gaan naar de Monterey Fishermans Wharf, hier zitten verschillende bedrijfjes die je mee de zee op nemen in de hoop op bultrugwalvissen, orca’s en dolfijnen.

We bespreken voor de middagtour, die van de ochtend gaat net weg en daar zijn we niet op gekleed, plus dat er ook niet genoeg geld in de parkeermeter zit.

Ondertussen gaan we maar op zoek naar een campground, op nog zo’n motelavontuur zitten we niet te wachten. We vinden een campground naast een golfbaan en vliegveld. Ik moet een formulier ondertekenen dat ik ze niet aansprakelijk stel als we schade hebben aan de camper door vliegende golfballen, over de vliegtuigen wordt niets gezegd.

De campground is eigenlijk een veredelde parkeerplaats, maar je hoort ons net klagen we hebben een plekje.

We eten even wat voordat we terug gaan naar de Fishermens Wharf. We melden ons netjes op tijd en mogen nog even wachten voordat we aan boord gaan. Waar het vanmorgen nog flink bewolkt was en mistig schijnt nu lekker de zon, het waaid alleen wel erg hard.

Rond half 2 varen we netjes de haven uit en we zwaaien nog even naar de otters en zeeleeuwen die er leuk ronddobberen en in de zon liggen.

Eenmaal op open zee merken we pas hoe hoog de golven zijn, we zitten voor op de boot en de mensen die staan moeten zich flink vasthouden, je komt soms echt los van de grond.

Uiteindelijk moeten we allemaal naar de achterkant en het midden van de boot, het stormt te hard en de kapitein vindt het te gevaarlijk. Kinderen krijgen allemaal een zwemvest aan en er zien hier en daar al wat mensen groen.

Laten we het er op houden dat het een bumpy rit was, we 2 walvissen hebben gezien, alleen kwamen ze helaas niet echt boven het water uit.

Door de hoge golven en deining van de boot was foto’s maken een hele uitdaging aangezien je je toch echt met een hand aan de reling moest vasthouden.

Uiteindelijk na zo’n 3 uur varen gingen we terug en waren over het algemeen de mensen toch wel een beetje teleurgesteld. Op het moment dat iedereen zijn camera had opgeruimd sprong er naast de boot een walvis boven het water uit, volgens mij zei hij nog net niet Lekker Puh hahahah. Niemand heeft het vastgelegd, maar iedereen was weer tevreden.

Al met al hebben we genoten van de woelige tocht op het water en waren de otters in de haven het schattigst. De natuur laat zich niet dirigeren en doet lekker waar het zin in heeft. En ik denk ook dat wij in voorgaande tochten een beetje verwend zijn met Wildlife, maar toch.

We hebben op de Wharf nog even lekker een hapje gegeten om een beetje warm te worden, want fris wat het wel. Redmer had een natte broek en voeten, die kreeg er op de boot heerlijk een golf overheen, dus na het eten maar terug naar de camper zodat hij zich kon omkleden.

We gaan lekker terug naar de campground en vermaken ons daar verder prima.

Morgen weer een dag.

P.S. Jacqueline, volgende keer niet zo ondankbaar als ik je foto’s van otters in de verte stuur. Weet ik veel dat ze nog van plan waren dichterbij te komen;-)

Dag 19, Hearst Castle

Vanmorgen heerlijk op ons gemak opgestart. We kunnen onbeperkt pancakes eten op de KOA, dus dat gaan we dan ook maar doen. Mijn eerste pancake ontbijt deze vakantie, heerlijk.

Na het ontbijt koppelen we alles los en rijden we rond 10.00u weg, we hebben nog een week te gaan voordat we terug gaan, maar er staat nog genoeg op ons lijstje. De benzine is ondertussen ook 2 dollar duurder dan toen we de reis begonnen en we zien hem alleen maar duurder worden.

We rijden via Morro Bay (een leuke strandplaats) door naar Hearst Castle.

Hearst Castle is een historisch landhuis nabij San Simeon in San Luis Obispo County aan de kust van de Amerikaanse staat Californië. Het ligt op een heuvel ongeveer halverwege tussen San Francisco en Los Angeles. Het landhuis werd tussen 1919 en 1947 naar ontwerpen van Julia Morgan gebouwd voor de krantenmagnaat William Randolph Hearst, die het land van zijn vader erfde. Hearst doopte het landhuis formeel "La Cuesta Encantada" (de betoverde heuvel), maar noemde het meestal "the ranch". Hearst overleed in 1951 en in 1957 schonk de Hearst Corporation het landgoed aan de staat Californië. Sindsdien stelt de staat het landgoed en de kunstcollectie erin tentoon voor het publiek. Hearst Castle is erkend als National Historic Landmark en trekt jaarlijks ongeveer een miljoen bezoekers. (Bron Wikipedia).

Van alle tours die er worden aangeboden wordt ons de Grand Rooms Tour geadviseerd, deze geeft een leuk kijkje in verschillende kamers van het “kasteel”. We rijden eerst met de bus naar boven, zo’n 5 mile en beginnen in de tuin, de gastenhuizen, kamers kan je het niet noemen en het buiten zwembad. We kijken onze ogen uit zo bizar groot is dit, met een schitterend uitzicht. Zo ver als dat je kan kijken is eigendom van wijlen mijnheer Hearst.

In het hoofdgebouw “genaamd Casa Grande”  mogen we de Assembly Room, Refectory, Morning Room, Billiard Room and Theater bekijken. Overal wordt er bij verteld hoe het er in die jaren aan toe gingen en wie de bekende gasten waren. We kijken onze ogen uit, wat moet een mens met zoveel kamers en ruimte.

Na de rondleiding binnen mogen we nog op eigen houtje door de tuinen struinen en voordat we terug lopen naar de bus worden we nog even door het binnenzwembad geleid. Ja je hoefde je hier absoluut niet te vervelen als je gast was.

Zo waren er in de tuinen nog tennisbanen, kon je paardrijden en had mijnheer Hearst de grootste privé dierentuin.

Terug beneden kijken we nog een 40 minuten durende film over hoe het allemaal tot stand is gekomen. Om half 5 zitten we weer in de camper.

We rijden nog even naar San Simor op een klein kwartiertje rijden, hier liggen de zee olifanten bij bosjes op het strand. Ze vechten om het beste plekje, duwen elkaar weg, gooien met zand, maken een hoop herrie, maar vooral stinken ze heel erg hahaha.

We vermaken ons hier prima en schieten de nodige foto’s, zo leuk dit en echt Wildlife!

We gaan weer op pad op zoek naar een campground. Helaas hebben we geen rekening gehouden met de drukte van het weekend en de omgeving waarin we nu zitten. Alle campgrounds die we tegenkomen zijn vol en we rijden steeds verder. Uiteindelijk wordt ons geadviseerd om door te rijden naar Carmel, daar is misschien nog wel plek.

Onderweg genieten we van de schitterende uitzichten met rotspartijen bij de zee en van de ondergaande zon. We rijden echt opent perfecte tijdstip over de Historic Highway 1, want genot.

Uiteindelijk is het al donker als we aankomen in Carmel en ook hier wil het vinden van een campground niet ln. Parkeren in de berm of op de parkeerplaats bij supermarkt, zoals we eerder hebben gedaan, mag hier niet.

Om 20.30 zijn de opties op en besluiten we dan maar een motel te proberen, je moet toch wat. Zo frustrerend, je bed onder je kont, maar nergens kunnen staan. We belanden bij het Knight Inn Motel en betalen de hoofdprijs, maar hé…..we kunnen slapen.

We nemen de Corona’s, wat te eten en andere spullen die we nodig hebben mee naar de kamer en genieten van het motel met onze camper voor de deur.

Dag 17 en 18, Van alles en nog wat.

Donderdag 11 april en vrijdag 12 april voegen we even samen.

De internetverbinding is onderweg niet al te best, ondanks dat we een USA Sim kaart hebben met onbeperkt internet. Zal wel aan de afgelegen gebieden liggen.

Vandaag hebben we 160 km gereden.

We gaan op pad richting Santa Barbara, hier bezoeken we de iconische Stearns Wharf, genaamd naar John. P Stearns. Het is de “oldest working wharf” 1872. Hij is ondertussen ook al 3x gedeeltelijk door brand verwoest maar iedere keer weer opnieuw herstelt. Er staan overal borden dat er niet gerookt mag worden op de pier.

We lopen de pier over, eten een ijsje, of doen een poging en gaan weer terug naar de camper.

Het is echt jammer, de temperaturen zijn goed, maar door de harde wind de afgelopen dagen is op het strand liggen echt een No Go.

We besluiten de bergen in te gaan, daar hebben we een leuke campground gevonden in de bossen. We rijden over heerlijke slingerwegen richting Paradise Campground waar we 1 nacht blijven. We staan hier lekker tussen de bomen, geen treinen, vliegtuigen of snelweg, heerlijk.

Vrijdag vertrekken we om 09.00 van de campground, op de hond van de buren na helaas geen wildlife.

We rijden naar Oso Flaco Lake, hier loopt een boardwalk door de natuur. We parkeren de auto en gaan op pad, lekker hoor zo’n ochtendwandeling. Het is lekker fris door de wind, maar lopen gewoon door, we hebben tenslotte parkeergeld betaald hahaha. Echt boeiend is de omgeving niet, lijkt een beetje op ons loopje naar het strand, alleen dan 4x zo lang.

We horen veel vogels maar zien ze niet, we zien wel wat salamandertjes onderweg die zich aan het opwarmen zijn in de zon. Uiteindelijk eindigen we bovenaan de duinen en kijken we uit over het strand. Het is helaas geen loop, dus we moeten dezelfde weg terug, gelukkig nu windje mee, loopt toch lekkerder.

We rijden door naar Pismo Beach, parkeren de RV en struinen door dit leuke plaatsje. We zien een leuke kentekenplaat voor Max en informeren bij de verkoopster wat deze kost, zonder blozen zegt ze 350$, ik herhaal het nog eens om zeker te weten dat ik het goed versta, maar ja hoor driehonderdvijftig dollar en hij is niet eens van een bekend persoon geweest. Oke lekker laten hangen dus, sorry Max.

We ploffen neer op een terras en genieten in de zon van een heerlijke late lunch met uitzicht op alweer een pier, er zijn er hier genoeg. We en voor onze doen vroeg naar de campground, maar we hebben er deze keer 1 met een zwembad en we hopen daar gebruik van te kunnen maken.

We rijden naar campground Avilla/Pismo Beach KOA, een heerlijke campground. Onze eerste KOA, dus iets duurder dan anders, maar we hebben heerlijk genoten van het zwembad. Eindelijk lekker lui op een stoel, uit de wind kunnen genieten van de zon, heeeeeeeerlijk!!

‘s Avonds een gebakken eitje in de zon en uiteindelijk in de camper Men in Black gekeken, helemaal top.